Reynolds bu deneyi borunun değişik noktalardaki kesitlerine uygulamış ve bu kısımlarda renkli suya ait akım iplikçiğinin bozulmadığını akışın birbirine düz ve paralel doğrular boyunca aktığını görmüştür. Akışkanın akım hızı arttırıldığında, hızın belirli bir değerinden sonra renkli suya ait akım iplikçiğinin ortadan kalktığı ve bütün su kütlesinin renklendiği görülmüştür. Diğer bir ifadeyle yüksek akış hızlarında, suyu meydana getiren parçacıklar borunun ekseni boyunca birbirine paralel hareket etmeyip, boru içerisinde radyal doğrultuda da hareket etmeye başlar ve böylece tam bir karışma (yani türbülans) meydana gelir. Akımın bu şekilde bir tipten diğerine değiştiği andaki sıvı akım hızı “kritik hız” olarak adlandırılır. Reynolds daha sonra yaptığı deneylerde bu iki tip akış şeklinin meydana geliş şartlarını incelemiş ve kritik hızın; boru çapına, akışkanın akış hızına, yoğunluğuna ve mutlak (dinamik) viskozitesine bağlı olduğunu bulmuş ve bu 4 faktörün bir şekilde gruplandırılabileceğini göstermiştir. Reynolds sayısı akışkanlar mekaniği açışından büyük bir önem taşır ve mühendislik uygulamalarında yaygın bir şekilde kullanılır.